maandag 30 april 2012

Dag 109, naaimachine

In het hoekje tussen de deur en de kast. Daar staat hij: de naaimachine. Terwijl hij daar helemaal niet mag staan!

Hij past er wel, maar hij hoort er niet. Hij hoort namelijk in de trapkast. Alleen is daar geen plek meer voor hem...

He-le-maal geen plek. Terwijl hij er toch niet zo lang geleden vandaan gekomen is.
Dat moet toch anders kunnen.

Om te beginnen kunnen de schoenen terug in de doos waarin ze thuishoren. Al tijdens mijn studententijd (toen had ik blijkbaar tijd over) heb ik heel veel schoenendozen keurig in het zelfde papiertje geplakt. Met een fleurig bloemetje erop. En een stickertje (lang leve de labelwriter) erop welke schoenen er in horen. Helemaal niet zo moeilijk dus. En het grappige is dat ik toch weer schoenen tegenkwam waarvan ik niet meer wist dat ik ze had. Een paar gympen en een paar laarzen waar ik niet meer op kan lopen gaan weg.

Ha, de naaimachine staat er weer in (om het hoekje, want de kast is heel diep onder de trap) én er is bijna een halve vierkante meter vloeroppervlak tevoorschijn gekomen.

En het hoekje tussen de deur en de kast is weer zoals het hoort: leeg.

zondag 29 april 2012

Dag 108, laatste tas

Na de tassen in de kast is er nog één tas over: de tas die ik in gebruik heb.

Deze. De tas met de roze bloemen. Waar alles, maar dan ook alles altijd in past.
En vandaag zat dit er allemaal in:

Kleurrijk. En veel. En niet alles hoort waarschijnlijk in de tas. In elk geval is het totaal onoverzichtelijk.

Dat is al een stuk overzichtelijker.

De moeders onder ons kennen het waarschijnlijk: kinderspulletjes in je tas. De lolly om iets naars te belonen, heel prettig bij doktersbezoek, en de parapluutjes hebben we ooit meegenomen uit een restaurant. Er is - net als om die gekke tandjes - nooit meer om gevraagd, dus ik gooi ze nu weg.

De pennen mogen terug, da's altijd handig.

Ook de portemonnee, de auto-papieren en de telefoons (privé en zakelijk) mogen terug in de tas. Dat lijkt me toch ook wel handig.

 En datzelfde geldt voor de sleutels en de toegangskaart.

OK, zakdoekjes is ook handig, maar ik heb toch niet het gevoel dat ik vijf pakjes in mijn tas moet hebben, ook al zijn ze aangebroken. Dus er kan wel het een en ander uit de tas.

Nagellak heb ik gewoonlijk niet in mijn tas, maar we hadden een feestje. Feestje voorbij, nagellak weer uit de tas. De lipgloss en de lipbalm mogen blijven.

Bonnetjes en foldertjes. Ze zijn niet meer actueel en mogen dus weg.

Pasjes. Allemachtig, wat hebben we tegenwoordig een hoop pasjes. Van de zorgverzekeraar, de bibliotheek en elke zichzelf respecterende winkel. Vroeger had ik ze in zo'n mapje, maar dat paste natuurlijk niet meer. En dan kan je natuurlijk de helft thuis laten, maar dan heb ze natuurlijk niet bij je als je ze nodig hebt. Dus kocht ik ooit in een uitverkoop dit portemonneetje en daar passen ze nog steeds met z'n allen in. Heel erg handig!

En verder zit er ook nog in: postelastieken (mogen in de la), de oplader van de telefoons (dat is dan wel weer handig dat beide telefoons met dezelfde oplader kunnen) - mag bij de opladers, snoepjes (mogen terug in de tas), zonnebril (mag ook terug), zegeltjes (die beter opgeplakt kunnen worden), een armbandje (dat terug mag op de standaard) en een schouderriem voor de tas (daar twijfel ik nog over, dus voorlopig mag die terug in de tas).

Natuurlijk wil ik graag voorkomen dat het weer zo'n troep wordt, dus ik beloof plechtig dat ik voortaan keurig netjes gebruik zal maken van

mijn turquoise met witte stipjes tasje in de tas, dat alles keurig op z'n eigen plek bewaart.

donderdag 26 april 2012

Dag 107, tassen


Op de tweede plank in de trapkast bewaar ik mijn tassen. En mijn luchtjes: parfums en dergelijke. Vandaag vond ik het tijd voor de tassen.

Eerst alles er maar eens uit.

Dit lag allemaal op de plank, maar ik weet zeker dat er nog meer tassen moeten zijn. Dit ga ik vandaag eens structureel aanpakken.

Inderdaad, er waren er nog veel meer. Het lijkt er op alsof dit het totale aanbod aan tassen is. En ik gebruik er toch echt maar één tegelijk. En die ik nu gebruik zit er nog niet eens bij....

Ik heb blauwe tassen.

En bruine tassen.

Zwarte tassen.

En zomertassen.
Al met al is het toch een beetje veel, dus ik moet kiezen. 


Deze gaan weg
Deze blijven











En deze gaan ook weg
Deze blijven








Deze mogen blijven
En deze gaan weg













Dat schiet al aardig op.


De rode (heb ik er trouwens maar één van) mag blijven.

Net als deze roze met die grappige kleurtjes (meegenomen van een vakantie in Italië).

Deze twee heb ik meegenomen uit Turkije, maar dat had achteraf gezien niet gehoeven. Ik vind ze thuis toch minder leuk dan ik ze daar vond. Gelukkig kan ik goed afdingen waardoor het niet heel erg is.


Deze zomertassen mogen allemaal blijven, dat is de vakantie-uitrusting.

Uiteindelijk blijft dit over in de kast.

Maar ik heb ook alle tassen nog even leeggemaakt, niet alleen de tassen die weggaan, maar ook de tassen die blijven. En naast

deze armbandjes die nu prima aan mijn sierradenrekje passen, vond ik nog het een en ander:
28 pennen, 5 lipbalsems, 3 pakes zakdoekjes, 4 nagelvijlen, 6 lollies en 7 snoepjes, wat medicijnen die over de datum zijn, een berg papiertjes met opmerkingen, 3 visitekaartjes en ook de roze tas met witte stippen.

woensdag 25 april 2012

Dag 106, plank 1/trapkast

De vorige bewoners hadden hele handige plankjes geknutseld onder de trap. En terwijl we zo'n beetje het hele huis op de schop hebben gehad, hebben we de plankjes alleen van een nieuw laagje verf voorzien.
Alleen zijn er in de loop der tijd wel wat verdwaalde spulletjes op terecht gekomen.

Zelfs als je er positief naar kijkt is het toch het best te omschrijven als "een beetje onoverzichtelijk".

Dus de gebruikelijke routine vindt weer plaats. Alles er uit en de plank schoonmaken en dan beoordelen of het terug mag op de plank, of dat het ergens ander mag of dat het weg gaat.

Eerlijk is eerlijk: zo'n plankje knapt er wel van op.

dinsdag 24 april 2012

Dag 105, kleding/trapkast

Tussen de slaapkamers door loopt de trap naar zolder. En onder die trap hebben we kasten. In beide kamers één. En in onze slaapkamer gebruiken we die kast voor kleding, schoenen en nog wat van dat soort dingen.
Veel van de kleding die ik daar heb hangen, is daar bij de verhuizing vijf jaar geleden opgehangen en sindsdien niet meer gedragen. Ik heb het vermoeden dat ik best afscheid kan nemen van het een en ander.

De kast in kwestie. Zoals je ziet hangt het best wel vol.

Dit mag allemaal weg. Ik moet nog even bedenken of ik het naar de kringloopwinkel wil verhuizen of in zo'n kledingcontainer. Ik geloof dat ik toch een voorkeur heb voor de kringloopwinkel. Anderhalve vuilniszak vol, huppa het huis uit.

Dit mag ook allemaal weg. Ik ga even kijken of ik nog kledinghangers van mindere kwaliteit heb en of ik die dan wil vervangen door deze, maar er gaan zeker kledinghangers weg. Ook naar de kringloop.
Behalve hangers vond ik ook: zakdoekjes, snoepjes en een kastanje (?).

En zo ziet de kast er na een opschoonpartij uit.

maandag 23 april 2012

Dag 104, het kindertafeltje

Links van de open haard in onze woonkamer hebben wij het kindertafeltje staan. Ooit aangeschaft met de bedoeling dat de kinderen daar konden knutselen. Lekker, aan hun eigen tafeltje.

Het plan was goed. Maar... het is natuurlijk wel een plat oppervlak. En platte oppervlakten hebben een ongelooflijke aantrekkingskracht op spullen en papier.

Het is een beetje een vage foto en dat is eigenlijk maar goed ook. Anders zou je wel heel goed kunnen zien dat het tafeltje helemaal niet te gebruiken is om te knutselen, maar alleen dient als een opslag op kinderhoogte.

Eerst de plaids/dekentjes er maar eens af en in de was. Deze kleedjes zijn erg populair bij de kinderen. Om iemand onder te stoppen als hij "ziek is" of om onder te zitten op de bank als je naar de tv kijkt.
Het oranje ding dat er bovenop ligt is een kinderpoef en die kan best op de grond staan.

En naast de knuffels blijft dan een stapel papier over.

Uitgesorteerd ziet die er zo uit. Een deel van de tijdschriften gaat in een plastic zak die ik t.z.t. ga afgeven bij het ziekenhuis (ja, ik lees ook daadwerkelijk alle reacties en ik doe er zelfs wat mee) voor de kindjes in het ziekenhuis. Ik bedenk me opeens, zouden ze daar ook kinderboekjes willen hebben? Die moeten ook weer eens uitgezocht worden....
De rest van de tijdschriften kan naar de kinderkamers.

En het tafeltje is weer zoals we het eerst bedoeld hadden. Nou ja, totdat die kleedjes droog zijn, want die moeten toch ook ergens blijven. Tenzij ze in een van de bakken eronder passen, dat zou helemaal mooi zijn.

zondag 22 april 2012

Dag 103, tijdschriften

Heel veel abonnementen hebben we niet. Wel hebben we een oud-papierbak aan de overkant van de straat. En elke week gaat er minstens een krat vol oud papier naar de oud-papierbak.Vol met kranten, folders, verpakkingen. Maar blijkbaar niet met tijdschriften. Want die blijven allemaal liggen.

Ik vind het blijkbaar moeilijk om afscheid te nemen van tijdschriften. Ik blader ze soms nog wel eens door, maar niet altijd. En eigenlijk is er niet zoveel mis met de tijdschriften en dan blijf ik het zonde vinden om ze gewoon weg te gooien.
Ik herinner me van vroeger dat mijn moeder tijdschriften in een bak gooide voor ziekenhuizen of zo. Maar tegenwoordig zou ik niet weten of die bakken nog bestaan en zo ja, waar ze dan staan. En om nou even naar de portier van het ziekenhuis te fietsen en daar een stapeltje achter te laten...

Anyway, de tijdschriften. Ik legde ze soort bij soort en kon meteen een klein stapeltje weggooien. De rest blader ik nog eens door en ik scheur eruit wat ik wil bewaren, dat neemt vast minder plek in. En, ik kan het makkelijker vinden. Want op cruciale momenten weet ik nooit meer in welk tijdschrift dat ene recept nou ook alweer stond. Of die reportage die ik wilde lezen. Meteen vanmiddag in het zonnetje begonnen terwijl de kinderen buiten speelden.

Dan gaat er binnenkort een mooi stapeltje mee naar mijn schoonmoeder, die vindt het vast leuk om ze ook nog eens door te bladeren en dan kunnen ze daar misschien nog wel naar een buurvrouw of zo. Bij mij ruimt het in ieder geval lekker op.