Klus 152, girorekening

Vroeger, heel lang geleden, op mijn 18e, opende ik een girorekening. Want dan pas hoorde je er echt bij. Apetrots was ik op mijn eerste salaris dat erop gestort werd.
In mijn studententijd had ik een haat/liefde verhouding met die rekening. M'n laatste girobetaalkaart inde ik altijd voor een fors bedrag want, ja, ook ik had aan het eind van mijn geld nog altijd een stuk maand over.

Samen hebben we de komst van de giromaat meegemaakt. Wij woonden aan de overkant en genoten van de rij op zaterdag. Maar ook beleefden we het vertrek van de girobetaalkaart, de opkomst van het pinnen en de overgang naar ING. En daar stopte onze liefde eigenlijk een beetje.
Een jaar of wat geleden zijn we overgestapt naar een andere bank. Maar mijn girorekening (zo bleef ik 'm toch hardnekkig noemen) had ik nog steeds niet opgezegd. Wel betaalde ik elk kwartaal 15 euro. Voor niets dus eigenlijk.

Tot vorige week. Toen belde ik met de ING omdat ik toch de rekening ging beëindigen. Weliswaar kreeg ik meteen een nieuwe creditcard toegestuurd (het waarom daarvan ontging mij ook!), maar ik heb toch doorgezet.

En nu is het over tussen ons.
Dag giro, bedankt voor je steun de afgelopen jaren!

En ik hou mooi 60 euro per jaar over.