maandag 30 juli 2012

Klus 147, de schuur

Ik zou met Man 2 kleine mandjes uitzoeken in de schuur. Gewoon 2 mandjes, om niet in een keer alles overhoop te halen.

Ze stonden op de plank waar nu nog eenzaam en alleen een supersoaker ligt.

De mandjes en de inhoud stonden buiten op de tuintafel. De inhoud was - het kan bijna niet anders - behoorlijk divers. Blijkbaar gooien we lukraak dingen bij elkaar in een mandje.

Maar toen we toch bezig waren, bedachten we dat er in andere bakjes, mandjes en doosjes ook schroefjes, tape en lijm zat. En dat we dat net zo goed gelijk even konden uitzoeken. Even...

Dus haalden we nog een bak uit de schuur en deponeerden de inhoud ook op de tuintafel.

Ziet er toch een stuk overzichtelijker uit, toch??


Enthousiast begon ik met het bij elkaar verzamelen van soortgelijke artikelen.

Maar deze stapel schroefjes, spijkertjes, haakjes kan er toch echt niet meer bij in die ene bak...

Wat wel past is alle lijm, kit en dergelijke in een mandje. In het andere mandje zitten nu veiligheidsbrillen (ook handig bij vuurwerk).

Alle tape zit bij elkaar in een doos.

En ook alle haakjes, pluggen, schroeven, spijkers, ringetjes enzovoorts zitten bij elkaar in zo'n grote blauwe bak. In de oranje zit tape en draad.
En het past allemaal weer keurig in de schuur.


vrijdag 27 juli 2012

Klus 146, schrijftafeltje

Ja hoor, vandaag is het schrijftafeltje weer aan de beurt. Het zag er zo netjes uit op dag 72 (klikerdeklik), maar ergens is er toch iets fout gegaan met het goede voornemen.

Dát is beter. Een keurig schrijftafeltje.

Alleen ligt er nu wel een enorme stapel op de eettafel. En dat is natuurlijk alleen het verplaatsen van het probleem. Tijd voor een gedegen aanpak!

Dit mag terug op het schrijftafeltje.

Dit gaat in de kast van de kinderspullen.

Voor het oud papier. Behalve de postzegeld, die gaan in het verzameltasje voor het goede doel.

Schoolspullen van zoonlief gaan naar boven, die zoek ik op een ander moment nog uit.

Dit stapeltje is van mij en mag naar mijn werkkamer, dan is het in elk geval in de ruimte waar het hoort.

Voor de plastic-zak om te recyclen.

Losse frustels zijn altijd lastig, maar deze hebben gelukkig bijna allemaal een thuis. De rest mag (ik weet dat het natuurlijk eigenlijk niet verstandig is...) in het bakje blijven en ook terug op het schrijftafeltje.

En deze ga ik vandaag maar eens doorlezen en dan kunnen ze daarna waarschijnlijk weg.

woensdag 25 juli 2012

Klus 145, vilten voetjes

Na alle toestanden van de afgelopen maanden (man in ziekenhuis, baan kwijtraken, vakantie annuleren, etc.) zijn we toch nog even op vakantie geweest. Zoals dat hoort in eigen land: in de regen. Inmiddels zijn we alweer een paar dagen thuis, zijn de tassen uitgepakt en heeft de wasmachine overuren gedraaid.
Tijd om weer de klusjes op te pakken: vandaag de eettafelstoelen.

Zo trof ik vanmorgen de eettafel aan:

Niet echt heel erg, maar toch niet zoals ik het allemaal graag zie.

En het is natuurlijk ook nog eens gewoon mijn eigen schuld dat de tafel er zo uitziet. Vanochtend heb ik boodschappen gedaan en als je die niet opruimt....

Het doel van de klus van vandaag is het vervangen van de vilten voetjes onder de stoelen. Gisteren waren we bij zo'n doe het zelf winkel en we dachten er ook nog aan om van die stoelpootbeschermertjes mee te nemen. De dingen die er nu onder zitten zijn aardig versleten en dan krijg je van die nare krassen op de vloer en dat willen we natuurlijk niet!

Deze dus. Twee pakjes want we hebben zes stoelen maal vier poten is 24 van die dingen nodig en er zitten er 12 in een pakje (alsof iemand drie stoelen heeft, maar dat terzijde).

Ziet er toch wel een heel stuk beter uit vind ik.


Op de helft. De witte komen van de stoelen af en de bruine gaan er op.

Laatste stoel ook gedaan. Leuk, snel klusje. Daar houd ik van.

Oh ja, het tafelzeil was een beetje stuk. Ik heb al gekeken of ik een leuk ander zeil kon vinden, maar dat is nog niet gelukt en bovendien is het maar een klein beetje stuk. En in het kader van de (noodzakelijke) bezuinigingen heb ik iets anders bedacht...

Ik draai het kleed gewoon om. Dan ligt het kapotte stukje aan de kant waar we eigenlijk toch niet eten. Het is een zespersoonstafel en we zijn maar met z'n vieren. Zo vlak naast de vaas ziet niemand er iets van (de vaas kan er natuurlijk ook bovenop staan) en dat scheelt weer een hoop kindervingertjes die eraan zitten te frunniken.

Klaar is Mama. Op naar de volgende klus: tijdschriften uitzoeken, inderdaad: alweer...

maandag 9 juli 2012

Klus 144, vensterbank

Tja, als je een tijdje niet zoveel doet in huis én de werkster hebt ontslagen, dan loop je achterstanden op. Gelukkig is Man vandaag weer uit het ziekenhuis gekomen en dat scheelt me een hoop tijd aan bezoekuren (met liefde gedaan overigens!) en dan kan ik mooi weer eens iets nuttigs in huis doen.

Voor het raam in onze voorkamer hangt een luxaflex. Een van de weinig dingen die we hebben gehouden van de vorige bewoners. Hartstikke handig, maar wat vangt zo'n ding een hoop stof.

Erg hè? Terecht dat ik lid ben van de club van slechte huisvrouwen. Dat kán toch niet... En dit is slechts één van de doekjes die er zo vanaf kwamen (shame, shame).

Ook de plant was stoffig en die gele bladeren maken 'm niet aantrekkelijker.

Ik denk dat je niet veel verschil ziet op de foto's van voor en na. Maar geloof me, het is echt een heel verschil en in elk geval is het weer schoon!

zondag 8 juli 2012

Klus 143, Zegeltjes

De "normale" gang van zaken moet het weer gaan winnen. Vandaag een klein klusje om er weer een beetje in te komen

Ze liggen wel in de buurt van waar ze horen: in het laatje in plaats van ervoor.

Ok, toegegeven: deze liggen wel in het laatje, maar ze horen natuurlijk opgeplakt in het laatje te liggen.

Het losse spul plus waar het terecht moet komen (de zegelboekjes) op tafel, aangevuld met alles wat nog los in mijn tas zat.

Lekker snel klusje: de appie-zegels inplakken.

Laatste rolletje. We zijn er bijna.

Zo, dit kan weer terug in de la!

zaterdag 7 juli 2012

Klus 142, Uitpakken

Soms lopen dingen anders dan gepland. Zo zullen we de vakantie verstek moeten laten gaan omdat Man in het ziekenhuis ligt en daarna nog moet herstellen. En dan is kamperen in Zuid-Frankrijk natuurlijk niet zo'n best plan.
Dus ben ik thuis in plaats van in Frankrijk. En ga ik maar eens beginnen aan het uitpakken van wat we allemaal mee zouden nemen op vakantie. Uitpakken in plaats van inpakken dus

Hier staan twee tassen en

hier ook nog één.
Natuurlijk zou het zo niet in de auto gegaan zijn, maar aan samenvoegen was ik nog niet begonnen.

Eerst maar eens alles op het aanrecht:

Een bonte verzameling. Veel drinken en snoep voor onderweg en ook wel op de bestemming. De kinderen hebben zo hun voorkeuren en die kun je in het buitenland niet zo makkelijk krijgen.

Wat drankjes betreft kunnen we voorlopig vooruit. Wat hier niet past

kan mooi in de gangkast.

Het schiet al aardig op.

De snoepjes mogen allemaal in de la.

Nog even de tassen opruimen.

 En alles is weer opgeruimd.