maandag 27 februari 2012

Dag 57, vaas uit trapkast

Bij het terugzetten van de strijkplank in de trapkast, viel mijn oog op de glazen accubak die daar op de onderste plank stond. Een mooi klusje om die eens uit te zoeken.

Goh, volgens mij zit er best een heleboel in. Zelfs voor een hamster.

Alle schroefjes, ringetjes en spijkertjes zitten nu bij elkaar in een druk- en sluitzakje (waar zou ik zijn zonder die dingen?). Die mogen naar de schuur.

Houten eieren, ik geloof dat ik ze ooit van mijn moeder heb gekregen. Ik weet eigenlijk niet wat ik er mee moet, heel mooi zijn ze niet meer en ik voel er niet zoveel voor om ze zomaar ergens neer te zetten. Dus dan maar in de houtmand om uiteindelijk in de open haard te belanden.

Zakjes met bloemenzaadjes, daar had ik er al meer van gezien (en opgeborgen).

Het lijkt er op dat dit beter ergens anders opgeborgen kan worden, bijvoorbeeld in de schuur?? De rest van de inhoud van de accubak kan weg.

Kijk, en daar doe ik het voor. Daar ga ik gezellig een fleurig bosje blommen voor kopen! Heb ik wel verdiend.

vrijdag 24 februari 2012

Dag 56, verrassingsdoos

Vandaag is deze doos aan de beurt, een verrassingsdoos, want ik heb geen idee wat er in zit.

En er is maar één manier om daar achter te komen: openmaken en omkeren.

Aha, het is een verzameling uit tijdschriften gescheurde artikelen, recepten en zo. Waarschijnlijk omdat ik er iets mee wou.

Maar hier kan ik me nu helemaal niets meer bij voorstellen. Mogen weg.

Een borduurpatroon van een tafelkleed. Lijkt me heel handig met mijn kinderen. Nee dus. Mag ook weg, ga ik toch niet maken.

Gezellig, waar heb ik dat eerder gezien?

oh ja, in mijn eigen vensterbank.

Knutseldingetjes die eenvoudig met de kinderen te maken zijn. Die mogen blijven, die kunnen we binnenkort wel eens maken.

Stickertjes voor de Pasen. Leuk en gezellig. Mogen ook blijven (nog een week of zes...)

Borduurpatroontjes met kerstmotiefjes. Wie weet heb ik daar na al dit opruimen wel tijd voor. Mogen blijven.

Leuk. Mag ook blijven. Wie weet? Voor Dochter? Of Zoon?

Dat wat mag blijven kan in een tijdschriftenbak.

En dit mag gaat allemaal weg. Opgeruimd staat netjes.

donderdag 23 februari 2012

Dag 55, adressenbakje

Bij het opruimen/verhuizen kom ik echt van alles tegen. Dit beetje viezige grijze bakje bijvoorbeeld.

In dat bakje zit zoals de titel van dit stukje al doet vermoeden, mijn adressenbestand.

Keurig met tabjes gescheiden, voorzien van aanvullende informatie, zoals geboortedata van de kinderen, hoe er te komen. Maar dit is mijn oude adressenbestand. Van vroeger. Voor ik getrouwd was. En dus staan heel veel adressen al in het nieuwe adressenbestand. En de rest?

Deze twee kaartjes houd ik. De rest gaat in de kliko.

woensdag 22 februari 2012

Dag 54, inpakpapier

Ik ben dol op cadeautjes. Om te krijgen. Maar ook om te maken. Ik probeer altijd een gezellig pakje ervan te maken en bezit dan ook een redelijke voorraad cadeaupapier. In mijn zolder-werkkamer zat alles bij elkaar in een grote plastic zak. Die nogal eens omviel. En die niet echt heel handig was om rollen in terug te doen.


Dus in mijn nieuwe werkkamer wou ik iets anders. En daarvoor gebruikte ik deze papieren tas van een luxe modemerk:


Want die tas past precies tussen de muur en mijn bureau in.


Alle rollen even netjes uitgezocht en ja hoor, ik heb weer eens dubbele:

Daar kunnen we dus ook weer even mee vooruit.

En een krap kwartiertje later is die onooglijke cadeaupapiertas veranderd in deze nette verzameling.

En dat onhandige hoekje wordt zo ook prima benut.

maandag 20 februari 2012

Dag 53, bureaublad

Het plan van de werkkamer loopt redelijk volgens planning.
De kasten staan er!

Klaar om gevuld te worden.

Het bureau staat beneden. Er waren her en der wat zorgen over, maar het kan echt helemaal uit elkaar: lades eruit, bovenblad eraf en dan hou je twee kastjes over die goed te tillen zijn. In beginsel zou ik het kunnen verplaatsen.
Maar het was het bureau wel aan te zien dat het al een tijdje werd gebruikt als stalling van spullen:

Best wel een beetje een treurig gezicht eigenlijk. Een bureau dat al een halve eeuw dienst doet bij ons in de familie kan wel wat beter verzorgd worden eigenlijk.

En als rechtgeaarde hamster heb je natuurlijk ruim keus uit wat je er vervolgens op kunt smeren, alles in het stofdoekenmandje dat nog van mijn oma geweest is

Ik heb gekozen voor koloniale was in donkerbruin. En na wat wrijfwerk (en nog wat en nog wat) ziet het er zo uit:

Tja, het is niet nieuw, het mag best een beetje gebruik tonen.

En dan kan de computer met toebehoren naar beneden:

En ik ben weer in business!

zondag 19 februari 2012

Dag 52, de kinderkapstok

De kinderkapstok in de gang is veel te vol. Ze kunnen er helemaal geen jas meer aanhangen, tijd voor actie.

Alleen van een afstandje, of de trap, konden ze er nog een jas overheen gooien. Foei, mama.

In totaal hingen er 12 (twaalf! voor twee kinderen!) jassen aan: 2 die te klein zijn, een trainingsjas die voortaan in de voetbaltas blijft, vier zomerjassen en ook nog een jas die Zoon echt niet mooi vindt.

Maar nu niet meer, nu hangen er nog vier. Beter, veel beter.

Dochter kan jassen ophangen op haar hoogte en Zoon kan prima bij de hogere haken.

vrijdag 17 februari 2012

Dag 51, de verhuizing is begonnen

Zoals ik gisteren al schreef, hadden we vandaag het plan om een begin te maken met het verhuizen van mijn werkkamer.Om alle verwachtingen op snel resultaat te temperen: dat gaat wel even duren. Om te beginnen past niet alles uit de "oude" kamer in de "nieuwe" kamer. En dat betekent dat ik (en mijn lezers dus ook) aan de vooravond staan van een MEGA-opruimklus.

Het is echt heel, heel, heel, heel, heel erg. Ik durf de foto bijna niet te plaatsen. Mijn kamer was zo'n beetje het laatste toevluchtsoord van spulletjes: de kunstwerken van de kinderen, boeken die niet meer in de boekenkast passen, kleertjes waar de kinderen uitgegroeid zijn die op MP staan of zouden moeten staan, inpakpapier, foto's, enzovoort enzovoort enzovoort.

Maar, als er één ding is dat ik geleerd heb de achterliggende 50 dagen, dan is het wel dat ik zo'n klus prima red, als ik maar een stapeltje, plankje, mandje of wat dan ook per dag mag doen. Dat brengt meteen mee dat er geen einddatum aan dit project hangt.

Het "aanvalsplan" is als volgt:
- het bureau gaat naar beneden (inclusief de laden die ik al heb uitgezocht én de ene la die ik nog moet uitzoeken)
- het Zweedse woonwarenhuis mag een kastenwand leveren, van muur tot muur, van vloer tot plafond
- op de vliering is nog ruimte (met dank aan Man, die daar heeft opgeruimd) voor een beperkt aantal dozen.
- dat is het, meer ruimte heb ik niet.

En daar moet het dan dus in passen. Meer kan niet. En ik ga me dus ook bij van alles afvragen of ik het echt wil of moet bewaren. Een echte uitdaging voor een hamster zoals ik ben was.Ja, ik durf "was" op te schrijven.
Na het bezoek van de ophaaldienst van de Kringloop, hebben wij namelijk vandaag ook nog een bezoek gebracht aan de Kringloop. Bij het opruimen van de zolder op de garage (ja, die hebben we ook) kwamen we kinderspeelgoed tegen waar ze nu echt te groot voor zijn. Dus, weg ermee. Naar andere kindjes. Niet op MP, niet om sentimentele redenen bewaren, nee, weg ermee.

En met gepaste trots (met heel veel dank aan Man, die het allemaal naar beneden heeft getild) kan ik het volgende laten zien:

Het bureau staat op z'n nieuwe plek! Het begin is er.
En het gekke is, ik heb er zin in, ik heb er echt zin in om op te ruimen. Laat die kasten maar komen...

donderdag 16 februari 2012

Dag 50, bureau werkkamer

Deel 5 van ons interne verhuisplan is om mijn werkkamer van de zolder naar de 1e etage te verhuizen, naar de vorige kamer van Dochter. Kleine kanttekening daarbij is dat die kamer echt een behoorlijk stuk kleiner is dan mijn huidige werkkamer. Dus er moet geschoond worden. Er moeten dingen weg.

En vandaag was het blad van het bureau aan de beurt. Man heeft gezegd mij morgen te willen helpen met het verhuizen van het bureau naar een etage lager. Vervolgens rijdt hij (voor mij!) naar IKEA om nieuwe kasten te halen en wil hij ook nog helpen om die kasten in de nieuwe kamer te knutselen. Dan weet ik precies hoeveel ruimte ik heb en meer kan en mag er gewoon niet in. Klinkt logisch toch?

Maar, vandaag dus het bureaublad, dat er zo uitzag:

 Dat kun je zo natuurlijk niet verhuizen: het bureau moet uit elkaar kunnen.

De kralen die links stonden zitten nu (tijdelijk) in een verhuisdoos, de rommeltjes zijn opgeruimd, de papieren bijna allemaal uitgezocht. En nu is zelfs mijn bureaulamp te zien. En dus begint verhuizen een reële optie te worden.

Maar in de kamer van Dochter stond nog een commode. Precies op de plek waar mijn bureau moet komen te staan. En daarom kwam vandaag de ophaaldienst van de Kringloopwinkel om dit allemaal op te lossen.

 
Een doos vol boeken, een rekje voor de badkamer dat wij toch niet gaan ophangen, een prikbord dat heel lang geleden in de kamer van Zoon hing, speelgoed waar de kinderen niet meer mee spelen, dubbele dingen uit de keuken en ook nog een zak met kleding. Maar onder alles (en ongelooflijk in de weg) staat de commode.

Ding dong, de ophaaldienst. En vijf minuten later

woensdag 15 februari 2012

Pay it forward

Pay it forward 2012:
Ik beloof om iets handgemaakt te maken voor de eerste vijf mensen die hieronder reageren ( de keuze voor wat is aan mij). Zij moeten dit op hun beurt in hun status plaatsen en iets handgemaakt maken voor de eerste vijf mensen die reageren. De regels zijn dat het met de hand gemaakt moet worden en ontvangen moet worden voor eind 2012. Het kan net zo simpel zijn als het maken van een kop koffie voor een vriend.

Zo, dat  moest ik nog even afronden. Ik heb deze actie gevonden op de weblog van Floortje Fleur en heb aangegeven dat ik graag meedoe, maar dan moet ik dat ook daadwerkelijk zelf ook doen natuurlijk. Bij deze dus: voor de eerste vijf ga ik iets maken, een verrassing.

Dag 49, kaartjes

Ik liep een beetje achter met bloggen, maar dat wil niet zeggen dat er ondertussen niets gebeurt....

Binnenkort vieren we de verjaardag van mijn schoonmoeder en zij krijgt van mij een extra cadeautje: zelf geknutselde 3D-kaarten. Die was ik tijdens het opruimen tegen gekomen, geknipt en wel. Het was dus een kwestie van uitzoeken en in elkaar plakken.

Ook dat ruimt op.

Met nog deze erbij (scheelt ook weer in de kast):

Dit is (uitgeklapt) een doosje, waar die kaarten straks prachtig in passen.

Zo dus

Ik blij, zij blij.

dinsdag 14 februari 2012

Dag 48, de een-na-laatste la van het bureau

Helaas zijn ze niet allemaal zo goed als de la van dag 47.

De verrekijker van dag 46 moest plaats maken in die la en past eigenlijk toch beter in deze la. Maar er zit ook van alles in dat weg kan, hetzij in de kliko, hetzij naar de kringloop (waar ik overigens vandaag een afspraak mee heb gemaakt om spullen op te halen...)

Dit gaat weg: 2 etuis voor vulpennen (die zonder die etuis een stuk minder plek innemen), 2 kaartspellen nog in plastic, een snoertje, een fotocamera (nog één? ja, nog één), een blikje en een brillenkoker. Deels dus naar de kringloop en deels in de kliko.

En dan, tadaaa, blijft dit over:

En ja, dus nog een la met ruimte om iets anders op te bergen!

Dag 47, La nummer 6

En na gisteren was ik dus over de helft met de laden, dus dan is het wel extra aanleiding om door te pakken, maar eerst nog een nieuwe foto van de la van dag 46. Ik heb al aardig wat plastic mapjes kunnen opruimen.


Maar goed, de volgende la dus:

Inderdaad, voor mijn doen een heel goed uitziende la! Maar er kan vast wat  weg of op een andere plek, die kaarten bijvoorbeeld.

Zei ik toch! Het kon inderdaad beter. Dus heb ik plek om eventueel (ja, je leest het goed: eventueel) iets anders op te bergen. En geloof me, dat heb ik naar alle waarschijnlijkheid enorm nodig.