Dag 35, droger en plank werkkamer

Op enig moment moet je er toch aan beginnen: de kamer waar je zo enorm tegenop ziet. En waarschijnlijk zie ik er zo tegenop omdat het zo'n enorme puinhoop is. Die kamer is zo'n beetje het laatste toevluchtsoord. Daar gaan de tekeningen van de kinderen naar toe, de te klein geworden kleren van de kinderen die ik nog via MP wil verkopen, de papieren die ik wil bewaren maar eigenlijk nog moet uitzoeken. Er staan nog dozen van de verhuizing van vijf jaar terug, de rollen inpakpapier zijn hier, maar ook mijn kralen om kettingen enz. te maken. Kortom, het is eigenlijk mijn inpandige berging.

Ik zit er niet zo vaak (niet zo gek natuurlijk). Maar deze kamer maakt wel deel van ons interne verhuisprogramma (kids naar zolder, onze werkkamers naar beneden). En omdat Dochter waarschijnlijk dit of volgend weekend naar zolder verhuist, en ik naar haar oude kamer verhuis, wordt het toch wel eens tijd om wat orde in de chaos te scheppen.

En natuurlijk: het hoeft allemaal niet in één dag!

Dus vandaag ben ik begonnen met de bovenste plank van de kast. Net een leuk opstartklusje.

Dit stond er allemaal.
De kerstengel mag bij de kerstspullen op de vliering, het grijze mapje bevat allemaal oude bonnetjes (mag verder ongezien in de kliko, als daar nog plek is), de spaarpot die je helemaal achteraan ziet gaat naar de kringloopwinkel, de bloempotjes waarschijnlijk ook (tenzij ik onderweg naar beneden nog een betere oplossing vind, want eigenlijk vind ik ze toch wel mooi).

En na een sopje over de plank, mag de rest weer terug. En dan ziet het er zo uit:

En op aanraden van Puck heb ik ook vandaag de droger onder handen genomen. En dat was hard nodig.

Dag 34, gangkastje

In de gang hebben wij een kastje voor sjaals en handschoenen en dat soort dingen. Met glazen deurtjes. Dus je kunt altijd zien wat een ongeorganiseerde toestand het er in is.

Kijk, dat bedoel ik. Dat ziet er toch niet uit. De foto's zijn een beetje donker, in het echt is het nog een tikkie erger.

Da's al veel beter, dan ligt alles tenminste soort bij soort in plaats van door de hele kast. Alleen vanavond eens even navragen of wij echt 18 petten met z'n vieren nodig hebben?

Dag 33, theedoekenla

Vanochtend had ik een vaatdoekje nodig en toen zag ik dit:

Ahum. Is er iets ontploft?

Alles er uit! Op het aanrecht, en meteen even soort bij soort sorteren, dat gaat in één moeite door.

En ook nog dit:

OK. er zat best een hoop in die la.

Met het inmiddels gevonden vaatdoekje en wat sop de kruimeltjes eruit.

Deze stapels mogen verhuizen naar de trapkast, daar bewaren we de schoonmaakmiddelen. Dan ligt het voor de hand om daar ook de schoonmaakdoekjes te bewaren.

Dit mag naar de kringloopwinkel. We gebruiken ze nooit (meer), dus liggen ze plek in te nemen bij ons.

En uiteindelijk blijft dit over. En nu kan ik heel gemakkelijk een vaatdoekje vinden!

Dag 32, schoenen in de slaapkamer

In de slaapkamer is dit één van de eerste dingen die ik zie als ik wakker word. En heel blij word ik er natuurlijk niet van. Dus de schoenen mogen in hun dozen in de kast, de babyfoon mag ook in de kast (die gebruiken we nu toch niet dagelijks meer) en de papieren worden uitgezocht.

En dan blijft dit over:

En dat vind ik toch een heel stuk beter om naar te kijken!

Dag 31, 2 planken witte kast

En natuurlijk wil je na zo'n kastje het liefst het deurtje open laten staan om ervan te genieten. Dus dat deed ik ook. Maar die andere planken in de kast begonnen steeds meer en luider om aandacht te vragen.

En dus....

Zo was het. Het stak een beetje schril af tegen de plank eronder. Dus alles eruit, op de salontafel en een sopje over de plank.

Ik zie toch wel enige samenhang in deze stapel.

Dit is een makkelijke manier om de plank makkelijk te vullen: dvd's.

En wat hebben we dan nog meer?

De kinderen kunnen de deur niet openen, dus als we daar boekjes bewaren, dan.... kunnen ze ze niet lezen. Naar de kinderboekenplank, dus.

Deze mag naar de cadeautjesdoos. Maakt een ander kindje ook weer blij.

 

CD's zonder hoesje, dan heb ik vast ergens anders lege hoesjes zonder CD's. Als ik die nou eens combineer.

Om kaarten van te maken. Mag naar boven, daar heb ik nog meer van dat soort spul.

 

En als alles wat terug mag, terug is, dan kijk ik naar deze plank.

Da's beter, een heel stuk beter.

Maar toch wordt mijn blik nog steeds afgeleid. Door deze plank.

Snap je? De plank met de tuinboeken en -tijdschriften. En nog wat dingetjes (ben ik bang).

Veel papier, boeken en zo.

 

Om een beetje in stijl te blijven, eerst een kop tomaten-groentensoep. Even pauze.

  

Da's leuk. Het boek dat we ooit maakten om als inspiratie te dienen toen we het huis net gekocht hadden. Die mag nog even blijven.

In de groene plastic zak zaten allemaal zaden. Zoveel tuin heb ik niet eens. Dit seizoen hoef ik waarschijnlijk ook geen nieuwe tuinplantjes te kopen. Voor een later moment om nog eens goed uit te zoeken.

Tuintijdschriften, heerlijk om in te bladeren. En de verleiding is groot.
Maar ik ben aan het opruimen, dus ze mogen naar de papierbak. Er komen vast wel weer nieuwe tijdschriften met nieuwe ideeën.

Deze wou ik bewaren, vanwege de snoeitips, maar toen viel mijn oog ineens op "uitneembare" en dat heb ik toen gedaan. Goed hè?

Labeltjes van alle planten die in de tuin staan of in elk geval ooit gezet zijn. Voor nu maar even bij elkaar in een zakje gedaan. Daar ga ik nog eens rustig over nadenken wat ik daarmee wil gaan doen, maar voorlopig kunnen ze niet meer over de hele plank zwerven!

De onderstaande drie boeken wil ik niet houden, dus die mogen naar de kringloopwinkel. Tenzij een van mijn lezers er - tegen vergoeding van de portokosten - belangstelling voor heeft. Mail me dan even op mamawerkt at gmail punt com. Maar, als we naar de kringloopwinkel gaan, gaan ze mee!

 En dan hou je dit over.

Die plastic zak is natuurlijk niet heel mooi. Dus misschien dat ik vanmiddag nog even een schoenendoos met tuinplaatjes en modge podge ga behandelen, dan ziet dat er wat mooier uit.

Dag 30, plank vol kaarten

In diezelfde witte kast van gisteren zit natuurlijk ook nog het een en ander achter de deuren.

No comment, geen commentaar.

Alles eruit en op de salontafel.

D'r past best veel in. En toch is de kast niet extreem groot.

Sopje erdoor en de kast is er weer klaar voor.

Misschien kunnen die beter bij de labelwriter bewaard worden? Dan is de kans dat ze gevonden worden toch groter denk ik.

Kerstkaarten en kerstkaarsjes. En die liggen gewoon 52 weken per jaar bij ons in een kastje! Gauw naar zolder, naar de rest van de kerstspullen. Als Sinterklaas weer naar Spanje is, dan mogen jullie weer naar beneden komen, tot Driekoningen.

Zelfs zonder de kerstkaarten, zou je kunnen zeggen dat ik voorlopig geen verjaardagskaarten, beterschapskaarten of zomaar-tussendoorkaarten hoef te kopen. We kunnen even vooruit...

Een prachtig, kleurrijk schaaltje. Zomaar verstopt in de kast en in gebruik voor, eh, opslag. En batterijen, maar daar hebben we een hele andere plek voor, waar al héél veel vriendjes liggen te wachten (we hebben voorlopig ook genoeg batterijen).

Altijd handig, sleutellabels. Vooral die waar een sleuteltje aanzit en je geen flauw idee hebt waar die sleutel van is. Misschien weet Man het?

Op onderdelen ben ik echt heel georganiseerd. Dit is mijn adressenbestand. Helemaal bijgewerkt! Mag zeker terug in de kast.

Dit kan misschien beter bij de andere spelletjes?

En nadat er ook nog wat spulletjes op de stapel voor de kringloop zijn gegaan en een paar dingetjes in de vuilnisbak, hou je dit over

Dit soort kastjes, dat geeft zo'n ongelooflijk goed gevoel!

Dag 29, speelgoedkastje

In de woonkamer hebben wij een enorme kast

Twee-en-een-halve meter hoog en twee meter breed. En zie je al die deurtjes en laatjes? Da's geen toeval zullen we maar zeggen (we hebben de kast zelf laten maken en dus ontworpen). Een aantal laatjes heb ik al gedaan.
Vandaag had ik helpende handjes, vier om precies te zijn. En omdat er al een heleboel speelgoed buiten de kast lag, werd het de speelgoedkast.

Van schrik ben ik de "vooraf-foto" vergeten, dus ik heb alleen een tussendoor foto.

Vooral op de onderste plank kun je goed zien hoe alles er in stond. En toen lag dit al op de grond:

Samen met de kinderen alles uitgezocht en soort bij soort gedaan. De lego bij de lego en de playmobil bij de playmobil. Afijn, je snapt het idee waarschijnlijk wel. En toen hebben we de bakken opnieuw ingedeeld en vervolgens de kast opnieuw ingedeeld.

Kinderen blijven kinderen en die van mij zijn niet heel goed in dingen weggooien (van wie zouden ze dat toch hebben??), maar toch mocht dit weg:

Dat gaat in de tas naar de kringloop, daar zijn andere kindjes vast blij mee.

En na een half uurtje hadden we

Ik ben er erg blij mee, want er zit nu heel veel los spul in dat voorheen door de kamer zwierf!

Dag 28, kruidenlaatje

Vandaag een klein klusje: de kruidenla.
Over deze la kan ik met zekerheid zeggen dat 'ie nooit meer zo wordt als 'ie was! Waarschijnlijk ben je nu benieuwd hoe die la er dan wel uitzag?

Kleurrijk. Toch?
Maar niet heel erg overzichtelijk. Bovendien is dit al vijf jaar een "work in progress".

Alles eruit en dan zal ik het je laten zien.

Onder in de la hebben wij deze handige dingen liggen. Gewoon bij Ikea. Dat houdt ze netjes op hun plaats.

Verder had ik vijf jaar geleden al deze gekocht:

Want het plan heb ik al een hele tijd (vijf jaar dus).
Maar wat me tegenhield was dat ik niet een goede manier had bedacht om aan te geven wat in welk potje zit. En toen dacht ik aan deze:

Tja, te simpel voor woorden eigenlijk.

En na een half uurtje had ik  Tadaaaa (pas op, hier kun je hebberig van worden volgens mij):

Gelabeld. Op alfabet. Keurig. En overzichtelijk.
En omdat ik alle andere potjes, zakjes en bakjes heb weggegooid (wel netjes gesorteerd naar plastic en glas), kan het nooit, nooit, nooit meer worden zoals het was.

Tot morgen.